Zonder liefde kan men niet beminnen
Ik heb steeds door muren heen gezien.
Mijn ogen weigerden van steen te worden.
Ik heb ook in de nacht de zon bezongen.
Mijn stem heeft nooit in de duisternis geloofd.
Ik heb met water en brood feest gehouden.
Mijn hand heeft altijd naar geluk gereikt.
Ik heb nimmer gehaat om wat was afgedwongen.
Mijn geloof in de mens is nooit gedoofd
Zo zal ik mij van dag tot nacht houden
tot ik mij verliezen kan in jou.
Zonder woorden zal men sterven.
Zonder gevoel is er geen berouw.
Zonder liefde kan men niet beminnen;
daarom wacht ik hier op jou.
Ik heb steeds de geluiden van de angst overstemd.
Mijn mond weigerde zijn klanken te imiteren.
Mijn gemoed bleef altijd op de vrijheid gericht.
Ik heb met een mes op de muren geschreven.
Mijn hand kerfde telkens dezelfde naam.
Ik heb klanken naar een melodie toegezongen.
Mijn lippen gevormd naar een harmonieus gedicht.
Zo zal ik mij van dag tot nacht houden
tot ik mij verliezen kan in jou.
Zonder hoop is er geen leven.
Zonder doel rest slechts de kou.
Zonder liefde is zonder zinnen;
daarom wacht ik hier op jou.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 20-10-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Willem Bernardus Tijssen (Actief sinds: 02-03-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zonder liefde kan men niet beminnen’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.