spiegel ik het water vlak
ik voel me drijven in
een oceaan van handen
kerels en wijven die
met hun vingers wijzen
dreigen en graaien
strelen en me aaien
om me zo te paaien
tussen zon en de haaien
spiegel ik het water vlak
probeer niet te verzuipen
in mijn natte pak
ze zoeken in mijn geest
zijn overal geweest
het rood van wonden
littekens zijn nagelaten
van intiem contact
van mij werd kracht
verwacht, begrip heb ik
in ruime mate, niemand
had ook in de gaten dat
ik stilletjes verdronk
en dieper zonk
dan waar handen
me ooit raakten
ik verloor decor in
leegte om me heen
en loste langzaam op
verstervend in gefluister
de stilte van het duister
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-11-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘spiegel ik het water vlak’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.