Een tijd van passiviteit
Januari, zo vreselijk stil en uiterst saai
Storen doet mij nu geen enkele vorm
van búitenlawaai.
De natuur houdt haar rust, dood is zij
niet Alles kent nu eenmaal een eigen tijd
Dwingen is nutteloos, bezorgt alleen
verdriet.
Ook voel ik mezelf in deze rust opgenomen,
veroordeeld tot maximale passiviteit
Krachten kan ik wel weer volledig opdoen
bedoeld voor de komende Lentetijd.
Dakoyria, 2018.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 15-01-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een tijd van passiviteit’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.