Muze 5
In de weken
nadat ik je in de aarde liet,
- in je huis, je stoel, je bed -
leefde je in duizend schakeringen
een voor een door mijn handen
en stierf je opnieuw,
waar de theepot,
verkleefd met onze gesprekken,
in scherven viel.
Je leven, geroepen
uit knipsels, kleedjes,
kaarten en ander klein goed
als haren op je krulspelden
die ik vond, die ik streelde.
Aanraking die mij restte
Maar het beeld van je lach blijft
voor mij, voor zovelen. Moeder…
van alle muzen.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 26-06-2023
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Jan Folkert (Actief sinds: 25-06-2023)
Informatie bij het gedicht
Dit gedicht is verschenen in de bundel "Strand, stilte en de muzen" die de dichter uitbracht in 2017. Herinnering aan GW.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Muze 5’ van Jan Folkert zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.