Muze 5

Jan Folkert

In de weken
nadat ik je in de aarde liet,
- in je huis, je stoel, je bed -
leefde je in duizend schakeringen
een voor een door mijn handen
en stierf je opnieuw,
waar de theepot,
verkleefd met onze gesprekken,
in scherven viel.

Je leven, geroepen
uit knipsels, kleedjes,
kaarten en ander klein goed
als haren op je krulspelden
die ik vond, die ik streelde.
Aanraking die mij restte

Maar het beeld van je lach blijft
voor mij, voor zovelen. Moeder…
van alle muzen.