Ademen

Zywa

Hier geen snelverkeer
geen hoog staal en beton
in de straten, maar
beloopbare ruimte

De zon trekt de aandacht
weg van ons, naar het licht
op de zwarte gevels aan de haven
de witte daklijsten en rode pannen:

het plaatje voor de foto's
van de roodbruine toeristen
op het terras van het taanhuis
die onze tuinen inlopen

alsof wij hier wonen
in een openluchtmuseum
en hun onnozele brutaliteiten
horen te prijzen

als fatsoenlijke interesse
Maar we kunnen ermee leven
De bezoekers lopen rond
in een parallelle werkelijkheid

en wij hebben echte buren
een wijde hemel, het wijde water
en het groene eiland
We kunnen hier ademen

zoals het hout ademt
in de seizoenen
zoals de wind ademt
in het gras