bespiegelingen bij de schreeuw van Munch
de schreeuw lijkt voorgoed verloren
voorbij het doel dat hij nooit raakte
voorbij de eenling die echt luisteren wou
voorbij de vrouw die stond te rillen
hij flitst en fonkelt samen
met het noorderlicht
zo lenig met zijn vele vormen
als kwik schiet hij voorbij
aan wie er de vinger op wil leggen
de schreeuw houdt nooit meer op
hij echoet van de brug
over de daken
de schreeuw toont zich bij eenzaamheid
bij lamplicht dat verlaten
de slapende stad regeert
en één iemand die niet wil slapen
de zwartheid van de stad trotseert
de angst ontmoet bestaanden
die het bestaan vergeten zijn
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 05-12-2016
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Geert Messelis (Actief sinds: 26-09-2016)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘bespiegelingen bij de schreeuw van Munch’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.