Toren van kijkzand

Valentijn

Rotsen vermalen
Tot verbrokkeld steen
Opgeschept uit dun water
Hoe dieper des te meer kwel
Uit zoute golven gedolven
Op het strand

Met de vlakke hand
Pannenkoekjes die gestapeld
Een gotisch wonder vormen van
Pieken, druipers en pinakels
Door zon en zeewind gestold

De rug gebogen, gedwongen door
Verbeelding op zoek naar de grens
Van zwaartekracht, torenhoog kijkzand
Totdat de zee haar vloedlijn verlegt

Een gestolde droom zakt ineen
Tot een horizontaal fatum
Waar eens iets was is nu niets
Dan schuimend water