ik paleteer in aquarel
ik was één
met rotsen en spelonken
zocht naar een verborgen kras
een tekening van hoe het vroeger was
voelde je aanwezigzijn
in steen, herinneringen
schoten door me heen in ontzag
voor kracht en opgeslagen macht
tijd heeft hier niet stilgestaan
is langsgegaan in tal van
kleine levens die hun gevoel
in kleur hebben gegeven
ik paleteer in aquarel
en zet de eerste lijnen
mijn tranen laten zacht
vervagend leven weer verschijnen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 12-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ik paleteer in aquarel’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.