Zonsondergang
Als de zon brandend is ondergegaan,
staan we saam, hand in hand,
roerloos op ‘t stille lege strand,
in ‘t goudgele licht van de volle maan.
Dan wordt de stilte ruw doorbroken,
door ’t nadren ener ruiter te paard,
d’hand boven d’ogen, in verten staart,
wij verstijfd, als door ’n wesp gestoken.
Dan barst ’n onweer los boven zee,
de ruiter stuift gelijk ’n stormwind weg,
wij hollen met de ruiter mee.
’t Maanlicht verlicht nog net onz’ weg,
tot de stortregen komt naar benee.
‘k Fluister: “M’n lief, alles kom reg”.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-04-2024
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Joris Olivier (Actief sinds: 09-06-2023)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zonsondergang’ van Joris Olivier zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.