Waterhuisje

Dora

Ik ging naar zee om te genezen
nam overvloedig regenkledij mee
voor regen had ik niet te vrezen

Als een astronaut gekleed
– van top tot teen in het rood –
wandelde ik mij in het zweet

Iemand liet de kraan lopen
zodat ik amper door ruiten zag
bleef met hemelswater dopen

Kousen en zakdoeken werden nat
mijn jas kon de stroom niet houden
stond ’s avond te trillen als een blad

Er moest nu gauw wat gebeuren
dronk warme koffie met jenever
gezicht begon dra roder te kleuren

De profeten hebben het geweten
daar in het café “Het waterhuisje”
moest ik op deze waterdag wezen

en mijn hoestbuien ?
Die zijn hopelijk weggeregend.