Ogenblik

Valentijn

Door mijn marmeren hand omvat
bezie ik jou door het oog van een kind
verschuilend achter dagelijkse patronen

Nog steeds een schets, zijn mijn woorden
onaf in lijnen gepenseeld alsof
de werkelijkheid er niet toe doet

ik heb mijn vierkante denken in
zwart wit, getransformeerd
tot ongeraffineerde ruimte

Onze raakvlakken zijn voortaan
gewelfd, geplooid, geschakeerd
Opgehangen in dit innig ogenblik