Een levensgroot taboe
Nog steeds weet ik niet goed hoe ik daarmeeom moet gaan: het enthousiaste gepraat over
hun kinderen en kleinkinderen terwijl ikzelf wat
dat betreft aan de zijlijn mag staan
Ik hield me noodgedwongen niet aan een levens-
groot taboe Ik kon het werkelijk niet en nu krijg ik
ook nog forse veroordeling en afkeuring op de
koop toe
Mensen kunnen zo vreselijk hard zijn, denken heel
slecht na Mij maar bestemmen tot een plek die ik
absoluut niet wil, de kwetsuren die ik tamelijk
gelaten daardoor maar onderga.
Dakoyria, 2022.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 12-06-2022
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
DakoyriaActief sinds: 08-11-2015 Facebook
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een levensgroot taboe’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Familie
Nieuwste gedichten
|
Best beoordeelde gedichten
|
Populairste dichters
|