De zon en de maan
de zon en de maan
een prachtig bestaan.
jij bent de zon,
die ieders liefde won.
de schoonheid in jou,
is waarom ik zoveel van je hou.
Wanneer de zon straalt,
is eender welke glimlach behaalt.
Wanneer hij er niet is
wordt hij gemist.
En de maan,
wie raakt zij aan?
wordt zij verstaan?
De maan hunkert naar de zon,
hij is immers alles waardoor zij schijnen kon.
Maar de zon en de maan
kunnen niet op hetzelfde moment bestaan
de maan daalt en de zon reikt haar kin;
de zon naar beneden halen, gaat tegen alle natuur in.
Daarom laat ik je daar,
terwijl ik voor eeuwig van beneden af naar je staar.
De zon en de maan
een eenzaam bestaan
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 23-02-2024
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Sarah Vandenbroucke (Actief sinds: 23-02-2024)
Informatie bij het gedicht
Ik begon dit gedicht te schrijven over een jongen, iemand die voor mij de zon is. Maar van wie ik niet gedacht had dat hij mij ooit zo zou zien. Hij is immers zo geliefd bij iedereen. Middenin mijn gedicht dacht ik aan de mythe van Pluto en Proserpina, zeker eens lezen. Ik aanvaardt Pluto's gedrag niet, maar ergens kan het zo geïnterpreteerd worden
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De zon en de maan’ van Sarah Vandenbroucke zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.