Onrust
Langzaamaan kruipt
De onrust
Mijn kamer in
Ik observeer ,
Bedenk dat ik t zwarte binnenhaal
En vervaag de gedachte
Mezelf te veroordelen
Een lieve moeder steekt haar hoofd
De hoek om
En verliest t zwarte
Maakt contact en herpakt
T licht maakt van haar
Een liefdevol persoon
En ineens bepaalt zij
Niet haar gevoel
Maar zij
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-03-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Astrid van Veen (Actief sinds: 19-05-2016)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Onrust’ van Astrid van Veen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.