Wilde zwaan

Paul Duyvesteyn

Een wilde zwaan zwemt met ingeklapte vleugels tussen rietvelden
Hij ontleent statigheid aan de wijze waarop hij door water glijdt
Zijn gespierde golvende nek harmonieert met kabbelend water
In deze waterstilte evenaart zijn gezang het geluid van hemelse trompetten

Hij slaat zijn vleugels wijduit en begint te waterrennen totdat hij opstijgt,
gelijk wateropstijging van een zilveren watervliegtuig
Met zijn brede vleugels maakt hij vastberaden krachtige slagen
Vanaf de grond is dat magische geflap een zinderend oorgenot