Ik richt me meer op blije uren

Dakoyria

Ik tel alleen nog de heldere uren,
we gingen zielsgraag samen op
pad... Fijn wandelen zolang dat
nog ging en je ook zin daarin had

Hoeveel koffie met appelgebak zouden
we toen verorberd hebben?
Het is om het even... Simpelweg alleen
het beséf dat je deed leven

Een vertrouwd wegrestaurant, auto's
voorbij zien suizen Gewoon wat small
talk, eens niet in onze woning huizen...
Lang kon ik deze herinneringen niet

toelaten, ik was er veel veel te boos!
Pas veel later de erkenning dat ik behalve
voor een overmaat aan zwaarte, toch ook
voorlichtheid koos

Voor jou zo heerlijk dat je niet volkomen
verlamd op je bed bent beland Hulpeloos,
radeloos, reddeloos Je vocht als een leeuw
tot de tanden gewapend en tóch gestrand

Nu pas valt alles vrijwel op zijn plaats,
20 jaren had ik ervoor nodig Jij zo ziek door
een medische fout Daarna het proces, bepaald
niet overbodig...

Verdiend is de som zeker na alle toegebrachte
leed en pijn! Nu daaraan alweer zolang een eind
Zou het mij als achtergeblevene gegund zijn nog
wat in vrolijkheid verder te leven?

Dakoyria, 2023.