eerst een thuis

Peter Paul Doodkorte

zaterdagmorgen
muisstil nadert het meisje
stapje voor stapje
op blote teentjes
haar slapende ouders

vandaag is speciaal
met papa naar de stad
voor mama’s jaardag
een kadootje kopen
voor haar allerliefste

over papa buigend
fluistert zij zacht
papa echter slaapt nog
door een falend hart
voor altijd nu

rouwen kan niet
want zonder pardon
besluit de huisbaas kil
niet genoeg zegt hij
verdient haar mama

als bij vingerknip
is bestaan onzeker
wat hen rest nog
is de kilte buiten
nu te overleven

van her naar der
de straat reizend
om eten bedelend
in de winterkou
warmte zoekend

ik mis mijn papa
zeggen haar ogen
ik wil naar huis
bibbert zij koud
in mama’s armen

mag niet
zegt de huisbaas
ongehoord dit
zeg ik
eerst een thuis