Verdriet en Pijn

Daisy

Soms voel je je heel eenzaam en helemaal alleen.
Dan zijn er wel heel veel mensen maar echt een goed gevoel, dat geeft er geen één.

Soms kan je wel uren en dagen huilen.
Maar uiteindelijk is er niemand om je bij te verschuilen.

Er zijn zoveel geluiden en zo veel mensen.
En toch zal ik me liever een heel ander leven wensen.

Een leven zonder pijn, een leven zonder verdriet.
Een leven waarin ik gelukkig kan zijn en de pijn mij verliet.

Want heel vaak is zwaar en het doet ook heel vaak pijn.
Om te beseffen dat je eigelijk altijd alleen zal zijn.

Zonder een arm, een knuffel of een zoen.
Oh wat zou ik toch graag het leven over willen doen.

Met andere keuzens en andere wegen.
Misschien kan ik dan mijn pijn en verdriet een beter plekje geven.

Want nu voel ik me vaak verdrietig en kijk ik om me heen.
En besef ik me maar al te goed, uiteindelijk staan we allemaal alleen.