Vol melancholie is mijn hart

Dakoyria

Vol melancholie is er mijn hart...
Tranen ontsnappen zachtjes uit mijn half
geloken ogen Ik die het even best zwaar
wel heeft door een overmaat aan verdriet

Eén voor één benoemen, lukt me totaal niet
De Herfstblues soms? Welzeker en gewis
Veroordeeld tot binnen zitten, geen mens die
me mist?

Gewoon me weer aan mijn dagelijkse taken
wijden... Wellicht kan muziek me wat
verblijden? Als ééns toch weer de zon schijnt,
me verwonderen over de prachtige herfst-

kleuren...
Somberheid die als sneeuw voor de zon
verdwijnt...

Dakoyria, 2022.