mijn gevoelens bonken blauwe plekken
mijn afwijzing trekt langzaam je mondhoeken omlaag
gepijnigd wend je je blik af, een zucht ontsnapt
je hebt niet door dat ik nu meer pijn lijd
onze gedachten razen door ons heen
ieder op een eigen baan, de andere richting
ze zullen elkaar pas vinden bij de botsing, te laat
ik zie dat ik je pijn doe met mijn nonchalance
mijn gevoelens bonken blauwe plekken in mijn hoofd
ik zou willen schreeuwen, vechten; sta bevroren
de afstand maakt je moedeloos
maar het beschermt je tegen wat ik ben
je kunt het niet temmen of overleven
ik moet bevochten en gemeden worden
want ik zal je stukje voor stukje verslinden
elk stukje liefde en menselijkheid dat je me geeft
je vertrouwen knijpt mijn keel dicht
ik schop je weg en hap naar lucht
vrees me, zoals ik dat al jaren doe
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 11-06-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Zomaar-Iemand (Actief sinds: 20-04-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘mijn gevoelens bonken blauwe plekken’ van Zomaar-Iemand zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.