WEERZIEN
Schoolmakkers van vroeger treffen elkaar
in een zaal vol schemerblauw met roze gloed.
Als de vrijgezel zijn jeugdvriend ontmoet,
bewondert hij dat voldane echtpaar.
De man alleen voelt zich licht bedroefd, peinst zwaar:
"Is vrouw en kind te missen voor mij goed?
Naar welk leven verlangt mijn onstuimig bloed?
Heerlijke reizen maai ik ieder jaar!
't Gezin brengt plichten. Liever steeds voortkruipen
over die begroeide rotsen aan zee,
waar spattend schuim halm en struik doet druipen.
Aan takken snuiven, als een speurende ree.
Het boompje siddert van reisgrage stuipen;
bruisend water bezingt echter vaste stee."
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 27-03-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Informatie bij het gedicht
De vrijgezel denkt aan zijn reizen, tijdens een ontmoeting van vroegere schoolkameraden. Een boompje op de rotsen aan de zee beeldt reislust, terwijl de golven een lied over huiselijkheid zingen.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘WEERZIEN’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.