wil - een verhaal dat nooit eindigt

Peter Paul Doodkorte

het boek wil laat zich niet sluiten
door het onverwachte heengaan
dat jij en niemand aankomen zag
eerder nog schrijft de herinnering
steeds weer nieuwe hoofdstukken
ons met herleefd geluk vervullend

de jaren van samen zo gelukkig zijn
met de liefde van en voor het leven
schonken twee loten aan de stam
die jij liefdevol zorgzaam koesterde
net als de hartjes die zij veroverden
om een eigen nestje te gaan bouwen

groter dan grootst het geluk kan zijn
genoot jij vol van elk kleinkind weer
als zij uit school komend jou spotten
in het zekere weten dat bij oma thuis
naast snoep spel en teevee wachtten
die hen jou vreugdevol heugen laten

aan de zijde van jouw man en maatje
was jij schatbewaarder en engel ook
met een handtas aan de arm gekneld
waaruit wat anderen waren vergeten
als was het uit okkie troois’ koffertje
bij toverslag tevoorschijn komen kon

beweerde onzin verbeterde jij olijk
door met een licht spottend ahum
schuins omhoog naar achter kijkend
de aandacht te vragen en te krijgen
waarna jij klip en klaar vertellen kon
wat waarom wel de juiste versie was

jij vierde het leven van dag tot dag
danste met john als trouwe partner
als sterren die aan de hemel stralen
en hoewel jij liever de getuige was
speelde jij veelal elk spelletje mee
om niet veler vreugde te verstieren

van oost tot west en noord tot zuid
ging jij over land zee en in de lucht
al was thuis jouw favoriete reisdoel
je trok steeds jouw familie achterna
van piste tot tennis- en boulesbaan
waar wie jij liefhad heenging was jij

met een glas witte wijn in de hand
smulde jij van andermans genieten
populair was vooral eten bij santas
net zoals jouw alles wetend vernuft
elkeen die beter meende te weten
wist dat jij het altijd nog beter wist

jouw boek wil laat zich niet sluiten
steeds blijven nieuwe vertellingen
ons weer bladzijden vol schrijven
met wat jij ons was bent en blijft
de vrouw moeder oma en vriendin
die wij zo eeuwig proosten blijven