Zwart

Joris Olivier

Stille schrijden dagen heen,
oorverdovend bonkt m'n hart,
waar ‘k ook kijk, al is zwart
sinds jij van mij verdween.

D‘hartverscheurende stilte alom,
verscheurt mijn eenzaam zijn.
Mij resteert slechts de hartepijn,
wijl 'k weet, jij nooit weer kom‘.

In de stilte van de gitzwarte nacht,
alle zicht aan m'n blik onttrekt.
‘k Verlang mijn gedacht wekt
in 't stille zwart op wie 'k wacht.