Spelen
Ik ben oud geworden
en kan alleen nog spelen
met mijn gedachten
de rest is te stram
Maar vergis je niet
het is aangenaam
om in de warme wind van vandaag
te voelen hoe het is
om in een dunne jurk
op de steiger te staan
wachten zonder noodzaak
om iets anders te doen
dan wapperend in de zon
te genieten, terwijl ik
inmiddels voor me zie
hoe het allemaal verder gaat
Mijn verliefdheid en het kind
dat mijn been omarmt
datzelfde kind naast me
met haar eigen kind
op de arm, onze voeten
in de branding, één liefde
ademend, drie vrouwen
met wilde haren
net als op de berg
waar ik de as opgooi
de wereld in, zo speel ik
mijn leven bij elkaar
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 11-08-2021
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Zywa (Actief sinds: 25-04-2018)
Informatie bij het gedicht
Bundel "De trek"
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Spelen’ van Zywa zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.