Tenen krulden van applaus
de wereld lachte naar je voeten
tenen krulden van applaus
hatend klapten ze hun handen
vergaten zelfs hun dank voor jou
kwetsend schudden ze hun hoofden
fluitend jouwden ze je uit
je wilde ze meer warmte geven
maar ze schreeuwden je de kou
ogen blikten slechts jaloers zijn
woorden haakten in je hart
pijn die je toen voelde leek
alsof de wereld je vergat
leegheid kijkt naar binnen,
ijlheid zuigt aan laatste luchten
niet meer weten woordloos zuchten
verdwenen stilte gilt hysterisch terug
eenzaamzijn schuift grenzen
dichter bij elkaar in het brandpunt
van geen aandacht samenkomend
is het afscheid slechts gebaar
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 20-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
26/08/2010
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Tenen krulden van applaus’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.