Tot bloei in duizendschonen
ik was het kind
dat hulp nodig had
raakte zacht je mannenhart
groeide op de kale rots
in breuken
wortelden mijn barsten
was gebroken door
de hand die met mij knoeide
het eigen lijf dat ik verfoeide
voordat ik kon
verwelken zond jij me regen
om te helpen ik fleurde op
je kuste me
tot bloei in duizendschonen
zo kon ik jou mijn liefde tonen
je gaf me raad
door zon en wind
ben ik gekoesterd tot nieuw zaad
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
10/12/2010
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Tot bloei in duizendschonen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.