Het witte doek
mijn penselen
hebben angst voor het bewegen
vrees om plein en straat te vegen
kleuren schromen
zich te laten zien zij vloeien niet
maar blijven aangelijnd
het witte doek
voelt koel in het ontvangen
van de eerste schetsen
ten langen leste heb ik
mijn ezel in de tuin gezet
wind en lentezon deden de rest
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het witte doek’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.