Paardenbloem

Paul Duyvesteyn

Daar staat hij eenzaam langs modderig gekante bosweg
Zijn licht vergeelde stoffige krans nabij een kaalheg
Schommelend met slungelige stengel op grassig grond
Triestig om zich heenkijkend in veelzicht van laatavond
Waar zijn al zijn kleurmakkers gebleven, door tijd geveld
Misschien overleeft hij wintermaanden door koude gekweld
Met nog wat ielige blaadjes voor een kersvers voorjaar
Kan hij leven spreiden en eindigen levensgevaar
Zo wordt hij nader jaar herboren als frisgroen paardenbloem
Kan hij heersen over heel geelland met al zijn groenig roem