November nachten
Loop ik midden in de regen.
Draai zomaar wat rond.
stampvoet ik in de plassen.
Vang ik druppels op met mijn
mond.
Verbonden met het water
lijk ik te verdrinken met
het land. November nachten
in de regen. Zo donker heb
ik slechts eenzaamheid aan
de hand.
Ik kan begrijpen, noch
grijpen. Lijk te dolen in
de nacht. Voor de morgen
valt de regen. Glijden
druppels roerloos zacht.
Wat ik versta van de regen
is dat je zo ook gelukkig
kunt zijn. Eenzaamheid huilt
als een zegen die met november
nachten niet thuis kan zijn.
Zo de zwerver zwerft bij
nachten. Huilt de regen met
hem mee. Helpt hem verder
door te leven. November
nachten, vergoten water de zee.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 10-11-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Willem Bernardus Tijssen (Actief sinds: 02-03-2015)
Informatie bij het gedicht
Schrijver: Willem B. Tijssen
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘November nachten’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.