Koorzang

Joris Olivier

Ik hoorde fluisteren, tegen mij?
Wat gezegd werd, verstond ik niet,
was het een boodschap van gene zij,
dan wel een of ander kinderlied?

Ik spitste deswegen mijn oor,
om ‘t beter te kunnen verstaan,
‘t klonk als een kerkkoor,
wel erg ver van mij vandaan.

Toen plots was ’t geluid henen,
heerste stilte, dichtbij en veraf,
ken’lijk was ’t koor verdwenen,
d’englen of kindren terug bij af.

Ik blijf achter, vol met vragen,
wie, wat, waar, hoe, waarom,
mijn geweten blijft mij plagen,
misschien was ’t wel daarom.