Woorden schreven vastbesloten
ik zwaai trieste
lege handen groeten
je kijkt me aan maar
in je blik is geen ontmoeten
jij laat je niet meer raken
door mijn woorden en gebaar
het omgaan met me
voel je blijkbaar als gevaar
ik liet je achter me
keek bij de hoek een laatste keer
je lach de felle ogen
mijn thuis stond er niet meer
je deuren zijn gesloten
de gordijnen blijven dicht
woorden schreven vastbesloten
dat je niet meer voor me zwicht
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Woorden schreven vastbesloten’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.