Eeuwige schoonheid

wil melker

eeuwige schoonheid

ik heb steen
laten bloeien
met hamer
beitel en zaag
mijn vingers
zien bloeden als
ik ze aan scherpe
kanten openhaal
maar wil in
tijd naar een
eeuwige lente
om haar schoonheid
tot in alle zomers
te verlengen

onze leefwereld
is in gelijke vormen
opgebouwd met
blauwdrukken
onder eenzelfde
atmosfeer en
uit dezelfde
grondstoffen
ik heb de ziel
gezocht uit de
formatie rots
haar gezicht
gekleurd met
warme trots

ik wist haar
te splijten kon
structuren
volgen in hardheid
en kleur bij de
opbouw naar bloei
zij werd gewillig
en zachter de
kleuren intenser
onder een zon die
warmte evolueerde
naar het eindeloze
elan vitaal van
eeuwige schoonheid

wil melker
10/02/2022
www.wilmelkerrafels.deds.nl

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht 

Geplaatst op: 10-02-2022

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Eeuwige schoonheid’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.