ik fluister storm in je zwijgen
ik zag de buien komen
wolken groeiden wit gezicht
grijze randen, zwarte kanten
meegenomen op hun snelle drift
ik zag je takken breken, zwaaien
in een schamel evenwicht
meegaan en nog verder buigen
doodgaan zonder tegenwicht
ik fluister storm in je zwijgen
toch ben je door de wind geveld
we hadden samen kunnen blijven
als jouw stilte alles had verteld
geknapt verschraalt het leven
ik voel de dood nu zeer nabij
keuze zou me hoop doen geven
maar de storm raast al voorbij
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 01-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ik fluister storm in je zwijgen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.