Als mijn laatste uurtje slaat
Als dezer dagen mijn laatste uurtje zou slaan,
wat waarschijnlijk nog niet het geval is...
Wat trekt mij dan nog, waaraan voel ik gemis?
Voor zover mijn conditie nog toelaat, wil ik wat
vertoeven aan een mij vertrouwd strand
Liefst dan wat verlaten, een bankje bij de hand
Een vruchtensoftijsje zou mij nog wel sieren,
eventjes nog het léven vieren!
Mijmeren zou ik over wat fijn was in mijn bestaan
De mensen die mij kwetsten, vergeving schenken
gaan
Over de nog altijd stille boulevard klinken flarden
van muziek... Juist die ik zo waardeer en steeds
weer zo uniek
Prettig zou het zijn als een vertrouwde persoon
bij me was; voor ondersteuning en vervoer
Mijn best wel zware tas
Wat uiteindelijk het kostbaarste was? Familie-
verbanden die helaas nogal rammelden, maar ook
voordelen gaven, wat mij nu goed past.
Dakoyria, 2018.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 10-06-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Als mijn laatste uurtje slaat’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.