AURORA
Drachten soest vredig bij stille dagenraad.
Hoge gebouwen staan dof te wachten;
kleine huizen tonen eeuwige krachten:
nietig leven, dat bestendig bestaat.
Lome wolken, in plechtig grijs gewaad,
hangen laag boven de schaduwstad, trachten
haar te houden onder sluimermachten,
maar zeilen weldra weg, na wijs beraad.
De bleekblauwe lucht baart van lieverlee
blanke welvingen, die samengroeien
tot een rein blinkende platinazee
Op lover, aarde en steen stoeien
hemelglanzen, wekken Frieslands sterke stee,
waar Smallingerlands werken blijven bloeien!
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 10-06-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘AURORA’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.