navelstreng

Natasja Delanghe

navelstreng

gisteren schreef je mij neer
zoals schampere woorden
de dagen bezwangeren met
vale verlangens en parasitair

gemis - je was

barokker dan de wintervacht
in dewelke je slaapschuld
en huidhonger tot
vriendschap kroonde je was

jezelf nog net - niet

een verminkt bloembed
van loze seizoenen en zwevend
gezag dat mettertijd groots
alsook dood zou blijken

- je was

een boek van taal zonder woorden dat onverschillig
uit zijn oevers trad

- je was

geblakerd verlangen in
een korenveld van eenzaamheid

- je was

een placenta voor mijn
moederbord wanneer de nacht
in mij sliep en ik onbehuisd
geen adem kon spreken

- je was

het canvas van mijn huid
waarop ik mezelf neer schreef
in profetische kreten en beduimelde gebreken

- je was

nooit een zwanenzang
van moederliefde
in jouw verscheurende
omarming
die bevooroordeeld
het paradijs opeiste

- je was

mijn kind