Dirk is vrij

Jan Folkert

Dirk daar ben je. Op straat.
Hoofd opgeheven. Niet meer als vroeger
Toen je gebogen langs de mensen schoof.

Dirk daar ben je. Als je praat
zie je de zon schitteren in hun ogen.
Waar je vroeger enkel schoenen zag.

Ja vroeger, Dirk. Ik zag je.
Bange mensen omdat je anders keek.
En hun angst je leek aan te kleven.

Wat is het toch, Dirk?
Dat zij niet meer wijken, de mensen
Of op hun horloge kijken?

Waar is het, Dirk?
Dat gefluister met twee of drie.
En het schielijk kijken van opzij?

Zijn zij anders Dirk?
Die gisteren nog door je heen keken?
Zonder kleur of herkenbare klank?

Of ben jij het Dirk?
Kleeft het stigma je niet meer aan?
Ben je het misschien voorbij?