De nieuwe dag

Barend van Horssen

De nieuwe dag
De eerste zonnestraal gaat de duisternis doorboren,
Schuchter, schemerend zonlicht aan de kim
Wordt ied’re dag opnieuw geboren,
De nieuwe dag is steeds weer daar, geen hersenschim

Een spanne later is de dag, vol verve weer ontwaakt,
Ten dienste van hen aan deze kusten
Terwijl aan de and’re zij het zonlicht ondergaat,
De nacht begint en men gaat rusten

De draaiing van de aarde om zijn as,
Bepaalt het ritme van het dagelijks doen en laten
Dat rond de globe golft in strakke pas,
En ieder voor zichzelf moet leren baten

Je vraagt je af, wie heeft dit ooit bedacht,
Dit samenspel van zon, planeten en de sterren
Dat is toch wel een grote kracht,
Die het heelal bestuurt en het beschouwt van verre

Zou er dan toch een God bestaan,
Die aan de oorsprong van dit leven stond
Waarom dan al dat oorlogsleed en zoveel dreigende oorlogstaal,
Wat, door alle tijden heen, op de mensheid afkomt

De nieuwe dag draagt een belofte in zijn dagelijks rijzen,
‘’er zal een nieuw begin zijn, te allen tijd’’
Een boodschap voor de mens, om de hemelen te blijven prijzen
Het onmenselijk handelen ten spijt

Dichter: Barend van Horssen