Zo Zeg Ik Zelf

Willem Bernardus Tijssen

Geen mens die het weet.
Geen mens die het ziet.
iedere dag opnieuw
Doorsta ik dit verdriet.

Zo zie ik je wanhoop.
Lees ik het verdriet in je ogen.
Voel ik de blauwe plekken op je geest
Van een leven zeer bewogen.

Geen mens die ik hoor.
Geen mens die ik spreek.
Iedere dag opnieuw,
Een vergeten dag in de week.

zo wil ik je helpen.
Praat ik met jou apart.
Stel ik in jou mijn vertrouwen
Wis ik jou tranen in gedeelde smart.

geen mens die me steunt.
Geen mens die me gelooft.
Iedere dag opnieuw,
Een dag die uitzichtloosheid belooft.

Zo zal ik je steunen.
Hecht ik aan wat je zegt geloof.
Overbrug ik jouw zorgen.
Overspan ik iedere kloof.

Zo vertelt mijn spiegelbeeld,
Wie ik ben en wie ik kan zijn.
spiegelt zich een doel om niet op te geven.
Spiegelt zich de wil om te leven.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 29-04-2015

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Willem Bernardus Tijssen (Actief sinds: 02-03-2015)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Zo Zeg Ik Zelf’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.