loslaten voor houvast
onvoorwaardelijk de liefde
die hen eens samenbracht
scheen door zonovergoten
in hun zo gelukkige jaren
naast ook ruzie en venijn
die weer verdieping bracht
waar eens het samenzijn
onvoorstelbaar genot was
kroop langzaam kruipend
als het einde van de dag
bij een zonsondergang
schim en schaduw binnen
het fundament knagend
met duistere onzekerheid
die het einde aankondigt
slaat het grondvest stuk
van de onvergetelijke tijd
die ook kinderen bracht
wat eens de charme was
van juist die unieke ander
laat zich ieder nu irriteren
aan de ringen van trouw
van het bondgenootschap
dat hen nu knellend klemt
in het losgewoeld venijn
vertelt rede het verstand
het bij elkaar zo alleen zijn
moet je samen nu loslaten
om bevrijding zo te vinden
in het nieuwe perspectief
door elkaar vrij te geven
met ieder een eigen weg
om apart en toch samen
de enten van jullie liefde
met dat nieuwe houvast
veilige haven te blijven
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 07-01-2024
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Peter Paul Doodkorte (Actief sinds: 21-07-2015)
Informatie bij het gedicht
Verdicht, geschreven voor mensen die ik liefheb, in het besef dat scheiden beter is dan bij elkaar blijven | 5 januari 2024
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘loslaten voor houvast’ van Peter Paul Doodkorte zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.