Gastheren
Ik heb mijn gezicht beschilderd met bloed van mijn dromen
Zoals het er nu uitziet, durf ik nergens meer te komen
Schuif gordijnen dicht en ga rusten op mijn matras van vogelveren
Sluit mijn ogen om in die levensduisternis te flaneren
Zodra licht mijn gordijnen verkleurt, strek ik mijn ledematen
Open mijn ogen en ga opnieuw met mijn geweten praten
Ik sta rechtop en was mijn gezicht met zeep van gisteren
Overdenk wat mij is overkomen en probeer weer te gastheren
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 07-02-2024
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Paul Duyvesteyn (Actief sinds: 11-03-2017)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Gastheren’ van Paul Duyvesteyn zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.