INLOGGEN
«»

Zwart Gevang

Gevangen
Vier muren om me heen
Wanhopig
Ik voel me zo alleen

Vastgebonden
Geketend aan de muur
Uitzichtloosheid
Een eindeloze duur

Langzaam stik ik
Zachtjes snik ik
Machteloosheid
Stille boosheid

Ik schreeuw
Maar er is geen geluid
Ik ren
Maar ik kom niet vooruit
Ik huil
Maar tranen zijn er niet
Ik bloed
Maar niemand die het ziet

Bevroren, zo kil
Besluit'loos, geen wil
Lusteloos, geen zin
Opgeven, geen win

Tergend langzaam gaat mijn dag
Ieder moment een uitputtingsslag
Hoelang moet ik nog zo door?
Hoe dan en waar doe ik het voor?

Vaak wens ik dat ’t al over is
Zonder pijn en zonder stoornis
Dan droom ik dat ‘k gelukkig ben
Dat ik geen hopeloosheid ken

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 16-11-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Simone Zagtenberg
Actief sinds: 15-11-2014Informatie bij het gedicht:

Zondag 02-09-2014 Soms neemt mijn depressie de overhand en lijkt alles in mijn ogen zwart, nutteloos en uitzichtloos. Op die momenten weet ik dat het tijdelijk is, dat ik me wel weer iets beter ga voelen op den duur, maar het zijn zware momenten. Dat heb ik geprobeerd te verwoorden in dit gedicht. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zwart Gevang’ van Simone Zagtenberg zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.