DONKER LEVENSLICHT

Han Messie

's Avonds wordt het rupsje kronkelend
geboren in een teunisbloem
welke zich langzaam verwijdt
bij voortsluipende schemer

het diertje voelt zijn gladde gele wieg
groeien tot een riekende pronkzaal
die steeds nieuwe geuren ontvangt
van 't aanstromende duister
vol bloemenwei en zomerwoud

ziet rondom de open stuifmeelwoning
hoge grashalmen
ruisend zoemend glanzend bollen
soepel buigen openspringen
onder wilde edelhoefjes
of donzen pootjes
beheerst door nachtelijk liefdesleven
behoud _ gewin

doet de eerste onbewuste uren
oeroude wereldwijsheid op.