De naakte werkelijkheid

Gertjan van der Kraan

De naakte werkelijkheid

Sneeuw is als deken
Die het gras bedekt
Daarbij het idee wekt
Dat het gras is geweken

Het gras wordt wit
Maar blijft toch groen
Net als bij een schoen
Waar de voet in zit

De vorm wordt bedekt
En past zich dan aan
Om egaal of gevlekt
Tijdelijk verder te gaan

Zoals de tak en de voet
Gedraagt zich de mens
In houding of wat hij doet
Is het een bedekte wens

Het zij kouder of warmer
Via de sneeuw of via stof
Het maakt je toch armer
Als je maar doet als of

De buitenkant ten spijt
Eenmaal ziet men gewis
De nog bedekte waarheid
Als naakte werkelijkheid