Weer even kind zijn

Anony

 even niet meer dat verdriet
 er niet meer aan denken
 en voelen die pijnlijke wonden
 die de laatste jaren achter liet

 weer zijn dat vrolijke kind
 die geniet van het leven
 met in zijn hand een touwtje
 waaraan vastzit een vlieger
 die wonderlijk zweeft in de wind

 geen enkele zorgen aan je hoofd
 puur en fris in het leven staan
 klein en nog zo gewoon
 dat je nog in wonderen geloofd

 best wel verdrietig omdat je mammie
 je weer naar school had gebracht
 maar later weer zo vrolijk en blij
 omdat mammie na schooltijd
 bij het schoolhekje weer op je wacht

 thuis spelen of buiten klimmen in boom
 helemaal vrij zijn van enge gedachtes
 om te moeten vechten voor elke droom

 de laatste tijd voel ik me klein
 en wens ik bijna elke dag
 dat ik dat kleine kind van toen
 weer eventjes mag en kan zijn