Stille ruis

Joris Olivier

Ik luister naar ‘t ruisen van de wind,
ik hoor ‘t joelen van een kind
ik voel de streling van jouw hand,
word door verlangen overmant.

Mijn liefde is onbegrensd,
weet dat jij nog veel meer wenst’,
‘k jou dat met liefde wilde geven,
als jij langer had mogen leven.

De wind ruist niet meer,
de kinderen zijn al binnen,
en jij, jij ademt niet meer,

zal nimmer weer beginnen,
en dat mijn lief, doet zeer,
al blijf ‘k je eeuwig beminnen