Akelig stil
Akelig stil
Het is akelig stil in huis
sinds jij uit het tijdelijke
in het eeuwige verdween,
ik achterbleef, geheel alleen.
Mijn omfloerste blik ziet je aan,
tranen vloeien, blijven gaan,
hart bonst dreunend zwaar,
kom ik hier wel ooit mee klaar?
Ik fluister in de stilte jouw naam,
het blijft stil, jij hoort mij niet,
ben alleen met mijn verdriet,
hoor de echo van mijn stem.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-10-2023
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Joris Olivier (Actief sinds: 09-06-2023)
Informatie bij het gedicht
rouwgedicht
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Akelig stil’ van Joris Olivier zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.