Kostbaar kleinood

Joris Olivier

Kostbaar kleinood

Ik mis mijn lief om wie ik in stilte rouw,
voel nog steeds de aanwezigheid van jou,
voor eeuwig geborgd in mijn gedachten,
zie nog steeds hoe jij naar mij lachte..

Vele jaren zijn nu al verstreken,
sinds jouw dood ons zo bruut scheidde.
Maar in mijn hart ben je gebleven,
daar zijn we nog altijd met ons beiden.

Je lach, zo warm en liefdevol,
verdwijnt nooit uit mijn herinnering.
Als een zacht briesje in de avond,
brengt het rust en verlichting.

De dagen slepen voorbij zonder jou,
als een schaduw in de nacht.
Jouw liefde blijft me trouw,
als ik in het donker smacht naar jou.

Ik koester de herinnering van ons samen,
de gelukkige jaren van ons bestaan.
In mijn geest zul je altijd blijven,
een herinnering die nooit zal vergaan.

Ik zie je in de zonsondergang,
hoor je in het ruisen van de bomen.
Jij bent het lief naar wie ik verlang,
mij bezoekt in mijn dromen.

In mijn rouw is niet alleen verdriet,
maar ook dankbaarheid en vreugd,
want jij hebt voordat je mij verliet,
mij steeds met jouw liefde verheugd.

In elke traan die ik om jou vergiet,
herdenk ik ook de liefde die we deelden.
Een onbreekbare band, voor altijd verbonden,
een band die steun biedt in mijn verdriet

Mijn rouw draag ik als een mantel,
geweven van herinneringen van liefde en pijn.
Diep in mijn droeve hart zal jouw liefde,
als kostbaar kleinood, er altijd zijn.