Beloofde sleutel

Paul Duyvesteyn

Hij zoekt de beloofde sleutel
Hij loopt noordwaarts
Hij gaat over onbegane paden
Hij volgt het slingerende pad
Hij kan het einde niet overzien
Hij gaat rusten op een bank
Hij rilt vanwege de natte zitting
Hij kijkt in zijn dagboek
Hij leest de route nog eens na
Hij had toch zuidwaarts moeten gaan
Hij raakt in verwarring
Hij veegt in zijn betraande ogen
Hij mijmert hoe verder te gaan
Hij denkt dat er toch geen sleutel is
Hij keert zuidwaarts terug
Hij volgt hetzelfde pad
Hij herkent elke bocht, elke boom